Το ρολόι του χρόνου γύρισε το μνημόνιο στην Ελλάδα και οδήγησε την οικονομία και την κοινωνία δεκαετίες πίσω, ρίχνοντας στη πυρά τους εργαζόμενους και τη πλειοψηφία του λαού μας.
Η κυβέρνηση και όλο το μνημονιακό μπλοκ εκπροσωπούν απροκάλυπτα τα συμφέροντα του κεφαλαίου επιβάλλοντας το πιο αντιδραστικό και αντιλαϊκό καθεστώς των τελευταίων ετών.
ΧΩΡΑ ΦΤΩΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ
Η χώρα ζει με χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης, με τεράστια ανεργία, μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, εξαφάνιση των κοινωνικών αγαθών. Κορμοί της παραγωγικής και βιομηχανικής δυνατότητας της χώρας, όπως Λιμάνια, ενέργεια, Ναυπηγοεπισκευαστική και αμυντική βιομηχανία, παραδίδονται στα ιδιωτικά συμφέροντα και αποψιλώνεται η χώρα από τον παραγωγικό ιστό που της έχει απομείνει.
Το μεγάλο κεφάλαιο προοπτικής της χώρας, η νέα γενιά απαξιώνεται, στοιβάζεται στην υψηλή ανεργία που ξεπερνά το 60%, εκμεταλλεύεται στυγνά με τα νέα μοντέλα της ευελιξίας και των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας ή γίνεται η νέα γενιά της μετανάστευσης.
Η φορολεηλασία του λαού συνεχίζεται και χτυπά ακόμη και το κεραμίδι που αποκτήθηκε με μόχθο και ιδρώτα. Οι ανασφάλιστοι είναι πια εκατομμύρια, χωρίς καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ στις πλάτες της υγείας, γίνεται το μεγάλο φαγοπότι των ιδιωτών.
Ο κοινωνικός ιστός έχει διαταραχθεί, επιρρεπής στην απάθεια και στην παραίτηση, όπου βρίσκουν έδαφος τα αντιδραστικά ακροδεξιά αντανακλαστικά, του ρατσισμού, της βίας και του διχασμού της κοινωνίας.
Η εργασία συνολικά βρέθηκε στο στόχαστρο της επίθεσης, πότε με τη λογική του σοκ και δέος και πότε με τη λογική της σταγόνας-σταγόνας, διέλυσαν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα ενός αιώνα. Το εργατικό δίκαιο στην ουσία καταργήθηκε, η κρίση και η ανεργία χρησιμοποιείται ως φόβητρο για να σκύβουν οι εργαζόμενοι το κεφάλι, να παραιτούνται των δικαιωμάτων τους χωρίς αντιστάσεις, να μην αντιδρούν στην ασυδοσία της εργοδοσίας.Οι Συλλογικές Συμβάσεις για πάνω από το 80% των εργαζομένων έχουν καταργηθεί, το όνειρο των εργοδοτών για ατομικές συμβάσεις για να ξεζουμίζουν όσο και όπως θέλουν τους εργαζόμενους κυριαρχούν. Οι εργασιακές σχέσεις αποδιαρθρώθηκαν, το μοντέλο της πλήρους- σταθερής εργασίας άλλαξε και οδεύουμε στον νέου τύπου εργαζόμενο, χωρίς ωράριο, χωρίς σταθερή εργασία, χωρίς αξιοπρεπή μισθό, χωρίς καμιά θεσμοθετημένη συλλογική προστασία.
Οι απολύσεις, οι αλλαγές στις αποζημιώσεις τα κόλπα της εκ περιτροπής εργασίας, της επέκτασης της «δοκιμαστικής» περιόδου από 2 σε 12 μήνες για απολύσεις χωρίς αποζημίωση, οι απλήρωτοι για μήνες εργαζόμενοι, οι μισθοί των 200 και 300 ευρώ, η εκδούλευση των 5μηνων και των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας, στοιχειοθετούν το περιβάλλον της απόλυτης εργασιακής ζούγκλας που επικρατεί στην αγορά εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Η εργοδοτική τρομοκρατία, η ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων, οι συνδικαλιστικές διώξεις, η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, η στοχευμένη διαπόμπευση της συλλογικής δράσης και αξίας, η υπονόμευση του κύρους και του ρόλου των συνδικάτων συμπληρώνει το αυταρχικό αντεργατικό σκηνικό που ζουν οι εργαζόμενοι. Η εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας στο αποκορύφωμά της για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Αυτό τον «παράδεισο» χτίζουν για τους εργαζόμενους, με τη μνημονιακή κυβέρνηση και τη τρόϊκα να υλοποιούν τρέχοντας τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου για ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της κοινωνίας και της εργασίας όπου οι εργαζόμενοι της χώρας μας χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα της βίαιης αλλαγής.
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ - Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Απέναντι σε αυτή την απίστευτη καταστροφή, απέναντι σε αυτό το σκληρό και συγκροτημένο μνημονιακό μπλοκ, που έχει θέσει σε ευθεία βολή τους εργαζόμενους, το πρώτιστο καθήκον της οργάνωσης και συσπείρωσης των δυνάμεων της εργασίας σε έναν αντίπαλο πόλο, σε συμμαχία με όλα τα θύματα του μνημονιακού καθεστώτος, για να δοθεί δυνατά η μάχη της αντιπαράθεσης, έμεινε μετέωρο βήμα.v
Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που ακουμπούν στα κόμματα που στήριξαν τις μνημονιακές πολιτικές, έβαλαν από την αρχή πλάτες στις μνημονιακές μεθοδεύσεις, στη πορεία δε με πρωτοπορία την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, ενσωματώθηκαν πλήρως στους μνημονιακούς σχεδιασμούς.
Οι παρατάξεις αυτές, όχι μόνο δεν κινήθηκαν για τη συγκρότηση εργατικού πόλου για να οργανωθεί δυναμικά η αντίσταση των εργαζομένων, αλλά δεν υπερασπίστηκαν ακόμη και στοιχειώδη εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Σήμερα δε, κυρίως η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, μόνο ως μια αγκιστρωμένη και ενσωματωμένη στις μνημονιακές ανάγκες ηγετική ομάδα μπορεί να χαρακτηριστεί, που πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων «συνδιαλέγεται» τους όρους παράδοσης της εργατικής τάξης στα συμφέροντα του συστήματος.
Η ηγεσία του ΠΑΜΕ, συμπλέει με την κομματική γραμμή που αλληθωρίζει και αντί να στοχεύει στον βασικό αντίπαλο που είναι το σύστημα, η τρόϊκα και η αντιλαϊκή κυβέρνηση, αναζητά τα γραμμάρια της δικής τους αγωνιστικότητας ακόμη και σε βάρος της ενότητας και της αποτελεσματικότητας των αγώνων της εργατικής τάξης.
Σήμερα, αφού εισέπραξε τα αδιέξοδα της μονοπαραταξιακής αγωνιστικής γραμμής, προσπαθεί να αλλάξει φορεσιά, με κάλεσμα προς τους εργαζόμενους, για οργάνωση από τα κάτω και κοινούς αγώνες, αλλά στο τέλος έγιναν τα αποκαλυπτήρια και η κινητοποίηση των εργαζομένων βαφτίστηκε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.
Χαιρετίζουμε την μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων, επισημαίνοντας όμως, ότι με συνδικαλιστικούς εξυπνακισμούς, που δεν υπηρετούν με ειλικρίνεια την μεγάλη ανάγκη της ενότητας των δυνάμεων και των αγώνων των εργαζομένων, δεν αποποιούνται οι ευθύνες της απομονωτικής και διχαστικής τακτικής που κατακερματίζει τη δυναμική της εργατικής τάξης.
Συνεχίζουμε με επιμονή να αγωνιζόμαστε για την ενότητα της εργατικής τάξης, θεμελιακή ταξική αρχή του εργατικού κινήματος, για να ξεπεράσουμε την κινηματική νηνεμία, να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις και τη λειτουργία των συνδικάτων. Ούτε η ανάθεση, ούτε η αναμονή της δευτέρας παρουσίας θα βγάλει τους εργαζόμενους από τη κόλαση και τη καταστροφή. Δεν πάει άλλο, τολμηρά να οργανώσουμε τους αγώνες μας, να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.
Συνδικάτα με καθημερινή και πρωτοπόρα δράση, κοντά στα προβλήματα των εργαζομένων για να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου, να γίνει κατανοητό ότι πρέπει να νοιαστούμε εμείς για τη ζωή μας και με τους αγώνες μας να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία.
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕΡΟΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΓΩΝΩΝ & ΚΑΤΑΚΤΉΣΕΩΝ
Τίποτα δεν μας χαρίστηκε- τίποτα δεν θα μας παραχωρηθεί, μπορούμε μόνο να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε.
Να τολμήσουμε μια πορεία αγωνιστικής ανάτασης των εργαζομένων, μέσα από μια μεγάλη διεργασία στους χώρους εργασίας, με συνελεύσεις των εργαζομένων, με ζωντάνεμα των συνδικάτων, με ανάδειξη των προβλημάτων, με διεκδικήσεις για επιμέρους αλλά και προτεραιότητες στα μεγάλα και νέα προβλήματα των εργαζομένων.
Η πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 27 Νοέμβρη να μην αφήσουμε να εξελιχθεί σε μια εθιμοτυπική και αποσπασματική κινητοποίηση, αλλά να βάλουμε τα πραγματικά αιτήματα ενάντια στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό της νέας λιτότητας και των νέων μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Να γίνει απεργία που θα απαντήσει στις κατασκευασμένες και ψευδείς εικόνες μιας ανύπαρκτης ανάκαμψης που προπαγανδίζει η κυβέρνηση των μεγάλων συμφερόντων.
Να κάνουμε την απεργία αρχή μιας νέας διαδρομής κινητοποιήσεων που θα ανοίξουν το δρόμο της ανατροπής των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών.
Μια απεργία που θα θέσει με σαφήνεια τις κόκκινες γραμμές των εργαζομένων, θα ανοίξει την ατζέντα των αιτημάτων της εποχής και τα συνδικάτα θα οργανώσουν ξανά τη διαδρομή των διεκδικήσεων.
Να φύγουμε από τη λογική της άμυνας και της αναμονής και να περάσουμε γρήγορα στη γραμμή της ανασυγκρότησης και της επίθεσης στον αντίπαλο που μας σφυροκοπά ανελέητα.
Συλλογικές Συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους. Τα συνδικάτα δεν θα συνεχίσουν να παρακολουθούν αμήχανα την επικράτηση των ατομικών συμβάσεων εκμετάλλευσης. Μαζί με τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, όλες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις να ορίσουν χωρίς άλλη καθυστέρηση το πλαίσιο των ΣΣΕ που θα διεκδικήσουμε, τους τρόπους και τους αγώνες που θα τις διεκδικήσουμε δυναμικά και ανυποχώρητα.
Ασφαλιστικό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κορυφαίο και αδιαπραγμάτευτο αίτημα για όλη την εργατική τάξη. Να συνεχίσουμε και μετά την απεργία, να οικοδομήσουμε τον συντονισμό μας, να κλιμακώσουμε τα αγωνιστικά μας βήματα, που θα δηλώνουν την αποφασιστικότητά μας για «Κάτω τα χέρια από το Ασφαλιστικό». Οι μεθοδεύσεις και οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για πλήρη εξολόθρευση του ασφαλιστικού συστήματος, εξαέρωσης των συντάξεων, κατάργησης των πρόωρων και αύξησης των ορίων ηλικίας δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό και επανάπαυση.
Μάχη κατά της ανεργίας και της φτώχειας. Άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων, επίδομα ανεργίας, μέτρα κοινωνικής προστασίας των άνεργων, των απλήρωτων και αδύναμων εργαζομένων, πρόσβαση στην υγεία, στη μεταφορά, ρεύμα και νερό για όλους όσους τα στερούν οι αντιλαϊκές και μνημονιακές πολιτικές. Αυτά τα αιτήματα δεν μπορεί να περιφέρονται γενικά και αόριστα αλλά να ενσωματωθούν στην ατζέντα των άμεσων διεκδικήσεων των συνδικάτων.
Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Το μνημονιακό σύστημα επιδιώκει πάσει θυσία την εξολόθρευση του συνδικαλισμού και είναι κεντρικός σχεδιασμός η επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, η εξολόθρευση των συνδικάτων, η φθορά της αξίας της συλλογικής δράσης.v
Αφού υπονόμευσε τη δράση των συνδικάτων με την κατάργηση των Σ.Σ.Ε. και τα παρόπλισε στερώντας τους το ουσιαστικότερο περιεχόμενο της δράσης τους, προχώρησε και στην ένταση της πολεμικής τους, με αύξηση των συνδικαλιστικών διώξεων, της ποινικοποίησης των απεργιών, των πολιτικών επιστρατεύσεων.
Εκτός των άλλων, επένδυσε στη διαπόμπευση του συνδικαλισμού για να πλήξει το κύρος και την αξιοπιστία του, αξιοποιώντας και τον εργοδοτικό και μνημονιακό συνδικαλισμό και τις αδυναμίες και παθογένειες του σ.κ. που οι μνημονιακές συνδικαλιστικές δυνάμεις κυρίως υπηρέτησαν.
Η κυβέρνηση διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και επενδύοντας για άλλη μια φορά στον κοινωνικό αυτοματισμό, σχεδιάζει αλλαγές στις συνδικαλιστικές ελευθερίες με στόχο την κατάργησή τους. Τολμά προκλητικά να μιλά για ορθολογισμό των υπέρμετρων δήθεν ελευθεριών, σε ένα σύστημα συνδικαλιστικών ελευθεριών που αν και θεσμοθετημένο και συνταγματικά κατοχυρωμένο, βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα υπό διωγμό και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες όχι μόνο σταματούν στις εξώπορτες των επιχειρήσεων αλλά δικάζονται και φυλακίζονται πλέον, θυμίζοντας μαύρες και νοσηρές εποχές.
Σε αυτή την εποχή μας γυρίζει η κυβέρνηση, αυτό το σκοπό υπηρετεί η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου που πρέπει να ξεσηκώσει όλους τους εργαζόμενους αλλά και τη κοινωνία, γιατί προκύπτει σοβαρό και επικίνδυνο για τη δημοκρατία θέμα.
Στην υπόθεση αυτή δεν χωράει καμία άλλη σκέψη από το να ξεσηκωθούν όλα τα συνδικάτα και σε συντονισμό με όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας που αγωνίζονται, να ορίσουν την απαράβατη κόκκινη γραμμή που δεν θα τολμήσει κανείς ούτε να πλησιάσει.
Πανστρατιά για την απεργία, να υπερασπιστούμε τις κόκκινες γραμμές των αιτημάτων μας, να μπούμε σε μια νέα τροχιά κινητοποιήσεων και αντιστάσεων, να γίνει συνείδηση ότι δεν σκύβουμε άλλο το κεφάλι, μπορούμε να αγωνιστούμε και να νικήσουμε.
Ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και της κυβέρνησης – κατάργηση των μνημονίων της σκλαβιάς και της φτώχειας.
Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ
Η αναδημοσίευση της ειδησεογραφίας από εφημερίδες, έντυπα και ηλεκτρονικές σελίδες γίνεται για την ενημέρωση των αναγνωστών και δε συνεπάγεται την υιοθέτηση των απόψεων που εκφράζονται από την ΜΕ.Τ.Α. Ρεθύμνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου